"Ανώνυμος Κερατιώτης" : Μνήμες απο τον αγώνα της Κερατέας

«Εκείνα τα ξημερώματα δεν ήταν μόνο για τα σκουπίδια»

Δεν ήταν τα απορρίμματα που μας έβγαλαν απ’ το κρεβάτι. Ήταν η αίσθηση ότι κάποιος βιάζει τον τόπο σου χωρίς να ρωτήσει.Η πρωινή καμπάνα δεν καλούσε σε λειτουργία, αλλά σε αντίσταση. Εμείς, με τα καλά μας ρούχα, βρεθήκαμε στα μπλόκα και μάθαμε για πρώτη φορά τι θα πει γκλομπ και μάσκα δακρυγόνου αλλα και το βλέμμα του διπλανού σου που γίνεται ξαφνικά συγγενής.

Ο Οβριόκαστρος δεν ήταν λόφος. Ήταν το μέτωπο μιας κοινωνίας που μεγάλωσε απότομα. Παιδιά, γονείς, παππούδες, όλοι μαζί, σε βάρδιες, με κιάλια, να φυλάνε το χώμα τους. Κι αν με ρωτήσεις τι θυμάμαι πιο πολύ, δεν θα σου πω για τη φωτιά. Θα σου πω για το πώς ένα δημοτικό σχολείο σταμάτησε μάθημα για να κατέβει σε καθιστική διαμαρτυρία.

Κάποιοι το είπαν πόλεμο, άλλοι τρέλα. Εγώ το λέω μάθημα. Γιατί τα παιδιά εκείνα έμαθαν νωρίς πως δεν υπάρχει κοινωνική ουδετερότητα. Ή βουλιάζεις με τα σκουπίδια, ή στέκεσαι απέναντί τους. Ακόμα κι αν καίνε..

"Ανώνυμος Κερατιώτης"